Halfweg 19e eeuw, Napoleon III en Haussmann hebben elkaar al een tijdje gevonden. Parijs herrijst als de nieuwe open “ville lumière” . In de buurt van de Opera Garnier ( 1875) bij de prestigieuze Galeries Lafayette, op de huidige Boulevard Haussmann, vestigt zich in 1905 de eerste Franse bank: de Societé Générale.   In prachtige Art Nouveau geinspireerde stijl zet Architect Jacques Hermant er een imposant  gebouw neer. Een ware ontdekking. We komen binnen en schuiven over de marmeren vloer naar de grote koepelzaal. Een enorme glazen koepel, rustend op metershoge bronzen pijlers, met een visuele overdaad aan kleuren en symbolen overspant de lokettenzaal. De oude “guichets” en “comptoir de bois” zijn nog steeds in gebruik. Omwille van zijn reusachtige ronde vorm, benoemen de insiders dit geheel  “le fromage”. In alle stilte wandelen we er rond en nemen de smeedijzeren en met slangen en eikenbladen versierde trap naar de sous-sol. Daar ligt het echte “geheim”: La Salle des Coffres. Direct voor je zie je de immense glinsterende kluisdeur en de merknaam FICHET. Ja, de slotenmaker met naam en faam tot vandaag, zorgde hier voor een staaltje “onoverwinnelijke” safety. De deur is 2,76m doorsnee, weegt 18 ton en …

Winkelen en wandelen “in de luxe en rust van een mooie Promenade”. Dat is wat de charcutiers Véro en Dodat in 1826 met hun nieuwe Galérie aanbieden aan de passanten. Geen ongemakken van regen of wind, schichtige paarden of denderende koetsen in dit nieuwe ‘belevingscentrum’ avant la lettre.  Véro en Dodat trekken naar Parijs tijdens de Restauratie (1815-1830) en vestigen zich met hun Charcuteries in de buurt van Les Halles, toen de grootste voedselmarkt van Parijs. Al snel hebben ze door dat speculeren in vastgoed immens lucratiever is dan de verkoop van hun fijne vleeswaren. Met hun overdekte passage  tussen het Palais Royal en Les Halles korten ze de afstand in, tussen deze twee drukke plaatsen.  Al snel ontdekt iedereen deze ‘raccourci’ en het wordt een groot succes. Vandaag is de Galerie Véro-Dodat een van de mooiste passages couverts op onze routes. Ook architecturaal: onder de prachtig beschilderde plafonds, vinden we een dertigtal boetieks waaronder die van Louboutin. De hoge uitstalramen en deuren zijn gevat in glimmend koper. Wanneer in de vooravond de glazen verlichtingsbollen opflakkeren, hult de Véro …

De vroegere Rue de la Mortellerie was de woon- en werkplek van ‘les morteliers’.  Zij maalden stenen tot cement en daar kwam veel water aan te pas. Uit de Seine, vlakbij. In 1832, ook het jaar van Les Misérables, werd Parijs getroffen door een grote cholera epidemie. Hoe dit de aanleiding was om de straatnaam te veranderen, ontdek je op stap met Raf en Dirk op de route ” Van Opera tot Opera”   

Eind de jaren ’90, verhuisden grote delen van de collectie van de Bibliothèque Nationale de France naar de nieuwe Grande Bibliothèque François Mitterrand, op de linkeroever. De prachtige historische site in het hart van Parijs met haar twee unieke zalen, de Salle Ovale en de Salle Labrouste, verloor haar glans. Tot in 2001 werd beslist om er na de oprichting van het Institut National d’Histoire de l’Art (INHA), de Bibliothèque d’Art et d’Archéologie in onder te brengen. De Salle Labrouste, een architecturaal hoogstandje van architect Henri Labrouste – die ook de Bibliothèque Sainte Geneviève ontwierp – werd nu, na zes jaar renovatie terug opengesteld: een parel waarin je je meteen in Istanbul waant. Wij werden er rondgeleid door de Conservateur en Chef, met een boon voor de correspondentie van Delacroix, Pissarro, Renoir, Sisley, Lautrec, Rodin en andere kunstenaars, die er zorgvuldig gerestaureerd en bewaard wordt. De collectie gaat van middeleeuwse manuscripten over wereldkaarten uit de Renaissance, muziekpartituren van Bach tot Chopin, stempels, munten, lithografieën tot fotografie van Nadar, Cartier-Bresson, Doisneau en vele anderen. Na deze …